Skip to main content

DAIGDIG SA INIT

   














ALPHABET SERIES /part 4/



 " Siguro nga sasalungat ang ulan kapag sinabi kong katulad ito ng mga luhang nakita ko."



    Sa tuwing lalabas ako ng bahay, sinasaisip ko palagi ang mga magagandang posibilidad na mangyayari sa isang araw, THINKING OF POSITIVE THINGS ika nga. At ngayon ngang araw na ito, nandito muli ako sa harap ng bahay namin, syempre balik sa dating gawi...

    Inhale.
    Exhale.
    Kalimutan ang kalungkutan.
    Isuot ang ngiti.
  
   Sabay salpak ng dumadagundong na musika sa aking tenga. Sakto, tinutugtog sa mp3 player ko ang positive vibration ng paborito kong reggae band na Tropical Depression. Ayos, magiging maganda ang araw ko.
    Pagkababa ko ng pedicab, ngiti agad ang ibinayad ko kay Manong Drayber sabay lakad papunta sa sakayan ng dyip. Ang daming pasahero. Rush hour kasi ng umagang 'yon pero nakakita pa rin ako ng dyip na walang sakay sa tabi ng drayber. Dali-dali akong tumakbo para hindi maunahan ng iba pang nagmamadaling pasahero. Katulad ng iba, gusto ko ring umupo sa kanang upuan katabi ang drayber. Hindi dahil sa type ko ang drayber o ayoko lang mag-abot ng bayad ng ibang pasahero, kundi dahil sa pwesto na 'yon, matatanaw ko ng maigi ang binabaybay naming service road. Kasama na dito ang mga taong nag-uunahang sumakay sa nakatigil na bus; ang stop light na halos trenta minutos bago mag green; mga batang nagpapakilalang badjao na sumisilip at kumakatok sa mga mamahaling iwas-dumi-na-bintana ng mga hari at reyna; mga tumatawid na pasaway na tao sa NO JAYWALKING  zone at "BAWAL TUMAWID, NAKAMAMATAY" banner; at mga taong grasa na bising bisi sa kausap nilang "INVISIBLE MAN."



    Ito lang naman ang dahilan ko. Sa madaling salita, ang makita ko ang kalagayan ng ginagalawan kong lipunan na masaya at kuntento na sa paulit-ulit na pamumuhay.

    Bigla akong nalungkot.



    Trapik na naman. Hindi ko maiwasang hindi sumimangot. Idagdag pa dito ang kalunos-lunos na kalagayang nakita ko...
    Isang matandang babaeng nakaupo sa kumpol ng basura at sari-saring basahan sa ilalaim ng poste. Pinagmasdan ko siya. Minsan bumubuka ang bibig dahil kausap nga niya si Invisible Man at minsan naman, nakatunghay lang siya sa mga dumadaang sasakyan sa harap niya.
    Malungkot ang kanyang mga mata.
    Nakahahabag.



    Hindi lang ang matandang babaeng iyon ang nakita ko. Napansin ko rin ang lalaki na animo'y barangay tanod na naglalakad paroon at parito, habang ang kanyang isang kamay ay nandun sa loob ng kanyang sira sirang pantalon. May mahabang buhok at may lumang panyo na nakatali sa kanyang ulo. Sa unang tingin, aakalain mong si Captain Jack Sparrow ng epic movie na Pirates of the Carribean.



    Sa wakas, malapit na rin ako sa aking pupuntahan. At kung babalikan ko ang maikling paglalakbay sa reyalidad, hihilingin ko lang na sana ay scripted na lang ang lahat ng nakita ko at ito ay isa lamang sa libo-libong istorya na inilalarawan ng malikhaing gawa sa telebisyon. At sana ang mga taong pinagkaitan ng kaligayahan ay sila palang mga bidang artista sa malaking produksyon na ito.



    Siguro nga sasalungat ang ulan kapag sinabi kong katulad ito ng mga luhang nakita ko. Dahil kapag ang ulan ang   pumatak, wala itong pakialam  kung may masaktan man ngunit kapag luha ang dumaloy, siguradong masasaktan at makikialam ang puso.






    

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

CAROUSEL'S CAROL

  ALPHABET SERIES /part 3/   Joyful tears cascaded down my cheek,     as the striking piece of memory pops like a gee.     The calendar was still ringing with mental traces,     while the history of my timeline presents. In this 6-cycle carousel, where laughter are dancing with the wind, where colts are running with a hard tail  of course hair, where old folks are turning like 7-year old kids. "  I tell you the past is a bucket of ashes." Carl Sandburg declared. " The future is purchased by the present." Samuel Johnson said. " When all else is lost, the future still remains." Christian Nestell Bovee cited. But for me, all would have treasured in the end.     Singing the lullaby of the ended days,     Pursuing to locked in the invented brains.     It maybe a child's game,     but happiness are all the same. ...
3 comments
Read more

When The World Says It's Over

    "Maybe I'm just too numb to realize that cats will never be with rats forever." WINTER OF 2000     You are my safe haven.     Once, I dreamt of a beautiful castle just like in fairy tales guarded by hundreds of sentinel and served by thous ands of  maids and butlers. But now, I'd just dream of a home. Being a solitary creature, I enjoy every moment with myself, pleasuring the time left in my fabricated hour glass and making my own time machine for rewinding auspicious moments...      Until you came...     Every time I see you outside my porch, half-smiling with the gentle blow of the wind on your face, I realized that I am no longer a loner. That morning, you came with your enchanting militaristic posture. And I know, as you also knew that, that was the reason why my heart started beating with the rhythm th at's e xactly your own.     You h ave  entered to my so-called solitary...
3 comments
Read more

Sa Isang Iglap : Pag-amin (PART 1)

Hindi ko namalayan na iniisip na pala kita. Akala ko naaalala ko lang 'yung mga bagay na nangyari sakin sa isang buong araw. Akala ko normal lamang na maglaro ka sa imahinasyon ko dahil bahagi ka ng labing-dalawang oras ko sa kalsada.  Nagtataka lang ako. 'Nung una, isang tipikal na araw lamang ang pagpasok sa opisina. Isang tipikal na oras lamang ang paghikab sa jeep ng dalawang oras. Isang tipikal na minuto lamang ang pagtambay sa cafeteria nang nag-iisa. Pero ngayon parang ang mga bahaging iyon ay hindi na mauulit kasi dumating ka. Nagtataka lang ako. Sanay akong mag-isa. Lahat ata ng bagay ginagawa ko ng walang tulong. Kumakain sa labas ng mag-isa, nagkakape sa labas ng mag-isa, bumibili ng libro mag-isa, tumatambay sa Happy Lemon ng mag-isa. Pero ngayon tinatanong ko sa sarili ko kung pwede ba kitang yayain minsan? Tambay naman tayo.  Nagtataka lang ako. Bago ka dumating, isa akong pribadong tao, misteryoso sa paningin ng iba. Lahat sinasarili ko,...
Post a Comment
Read more