Skip to main content

Platapormang Hilaw

Dumilat ako.
Nagbabakasakaling may nagbago.
Tinikom ang bibig at nilibot ang mga mata,
ngunit dumugo ang puso sa nakita.


Lumisan ang dagat sa matang nanlulumo.
Naging bato nang kumunot ang noo.
Bingi ba sila upang hindi marinig,
hiyaw ng nagbabagang hangarin.


Puno ang bibig ng matatamis na salita,
habang ngiting asong naliligiran ng pera.
Nakabarong sa gitna ng kadungisan.
Utak at budhi ang naglilinis-linisan.


Dungis sa lipunan,
Salot na pangako ang lulan.
Platapormang hilaw ang handog kay Juan Dela Cruz. 
Ngunit tayo pa rin ang nagpapasan ng krus.

Comments

Popular posts from this blog

CAROUSEL'S CAROL

  ALPHABET SERIES /part 3/   Joyful tears cascaded down my cheek,     as the striking piece of memory pops like a gee.     The calendar was still ringing with mental traces,     while the history of my timeline presents. In this 6-cycle carousel, where laughter are dancing with the wind, where colts are running with a hard tail  of course hair, where old folks are turning like 7-year old kids. "  I tell you the past is a bucket of ashes." Carl Sandburg declared. " The future is purchased by the present." Samuel Johnson said. " When all else is lost, the future still remains." Christian Nestell Bovee cited. But for me, all would have treasured in the end.     Singing the lullaby of the ended days,     Pursuing to locked in the invented brains.     It maybe a child's game,     but happiness are all the same. ...

Sa Isang Iglap : Pag-amin (PART 1)

Hindi ko namalayan na iniisip na pala kita. Akala ko naaalala ko lang 'yung mga bagay na nangyari sakin sa isang buong araw. Akala ko normal lamang na maglaro ka sa imahinasyon ko dahil bahagi ka ng labing-dalawang oras ko sa kalsada.  Nagtataka lang ako. 'Nung una, isang tipikal na araw lamang ang pagpasok sa opisina. Isang tipikal na oras lamang ang paghikab sa jeep ng dalawang oras. Isang tipikal na minuto lamang ang pagtambay sa cafeteria nang nag-iisa. Pero ngayon parang ang mga bahaging iyon ay hindi na mauulit kasi dumating ka. Nagtataka lang ako. Sanay akong mag-isa. Lahat ata ng bagay ginagawa ko ng walang tulong. Kumakain sa labas ng mag-isa, nagkakape sa labas ng mag-isa, bumibili ng libro mag-isa, tumatambay sa Happy Lemon ng mag-isa. Pero ngayon tinatanong ko sa sarili ko kung pwede ba kitang yayain minsan? Tambay naman tayo.  Nagtataka lang ako. Bago ka dumating, isa akong pribadong tao, misteryoso sa paningin ng iba. Lahat sinasarili ko,...

Lowell Thomas and A short-cut to Distinction

ALPHABET SERIES /part 12/ The ability to speak is a short-cut to distinction. It puts a man in the limelight, raises him head and shoulders above the crowd. And the man who can speak acceptably is usually given credit for an ability out of all proportion to what he really possesses. Dale Carnegie claims that any man can talk when he gets mad. He says that if you hit the most ignorant man in town on the jaw and knock him down, he will get on his feet and talk with an eloquence, heat, and emphasis that would have rivaled William Jennings Bryan in his palmiest days. He claims that almost any man can speak acceptably in public if he has self-confidence and an idea that is boiling and stewing within him. The way to develop self-confidence, he says, is to do the thing you fear to do and get a record of successful experiences behind you. -- from the book How to Win Friends and Influence People by Dale Carnegie <A short-cut to Distinction by Lowell Thomas> ...