Kudos Penos

  TAYO NA LANG BA? Hindi ko naman naisip na lumayo... dahil lumalapit ka. Bakit naging ganoon? Hindi ba pwedeng permanente ang paglayo? Subukan ang puso na 'wag magpadala sa panunuyo? Mahirap. Mahirap kumapit sa alam mong wala kang kakapitan. Para kang lumaban na hindi mo alam na sya ang kapitan. Kapitan ng puso mong naghahangad na mapansin. Tumingin. Sumilip. Pero di pwedeng kunin. Isa kang mahika. Isang alamat na kahit si Genie ay di makuha ang lohika. Baliw. Musika ang saliw. Hihimbing pero magtatanong pa rin... Tayo na lang ba? Tila isang tunog sa lumang music box na may rosas, Alam kong may pag asa kaya pinipitas. Ngunit 'di lahat ng pinipitas ay inaalagaan, dahil ang iba ay pinaglalaruan. Di ko kayang lumayo dahil lumalapit ka. Isang laruan, tama lang, dito ka lang. Di ko kayang lumayo lumapit ka lang. Ngayon alam ko na. Ayoko ng tayo na lang ba? Dahil ang gusto ko ay tayo na talaga.

ALPHABET SERIES /part 19/ SAFE AND SOUND Four years have passed since I've written something on this blog and I am right here, quarantined in the most secure space of our home with my family just to ensure the safety of everyone amidst this nefarious pandemic that has befallen onto the world.  It is somewhat funny in a craziest sense that a virus would stop the world from revolving and it is even funnier that Sierra Madre's slope has finally said hi to us here in Metro Manila. The invisible became visible and the ruthless enemy is lingering around us without us noticing. This is a welcome back note. Four years I have been too busy with work and life that I've taken for granted the one thing that I love the most --- writing. Ever since then, I did other things that created bliss into my being and stress into my mind. Such a balance between happiness and responsibility. Right now, as I have an immense measure of time to go back to my first love, Safe and

Pilitin ko man na itago ang nararamdaman ko, hindi ko magawa kasi sa tuwing lalapit ka, parang sa isang iglap lang ay bumubuhos ang mga salita mula sa labi ko. Hindi ko alam. Siguro nga ganito ang nararamdaman ng isang taong nagmamahal. Mahirap alisin sa dibdib, mahirap itago. Wala nang ibang paraan kundi sabihin na lamang. Hindi ko alam.  

Hindi ko namalayan na iniisip na pala kita. Akala ko naaalala ko lang 'yung mga bagay na nangyari sakin sa isang buong araw. Akala ko normal lamang na maglaro ka sa imahinasyon ko dahil bahagi ka ng labing-dalawang oras ko sa kalsada.  Nagtataka lang ako. 'Nung una, isang tipikal na araw lamang ang pagpasok sa opisina. Isang tipikal na oras lamang ang paghikab sa jeep ng dalawang oras. Isang tipikal na minuto lamang ang pagtambay sa cafeteria nang nag-iisa. Pero ngayon parang ang mga bahaging iyon ay hindi na mauulit kasi dumating ka. Nagtataka lang ako. Sanay akong mag-isa. Lahat ata ng bagay ginagawa ko ng walang tulong. Kumakain sa labas ng mag-isa, nagkakape sa labas ng mag-isa, bumibili ng libro mag-isa, tumatambay sa Happy Lemon ng mag-isa. Pero ngayon tinatanong ko sa sarili ko kung pwede ba kitang yayain minsan? Tambay naman tayo.  Nagtataka lang ako. Bago ka dumating, isa akong pribadong tao, misteryoso sa paningin ng iba. Lahat sinasarili ko,

How to love the wind when touches seem to dust away, When every breath is an inch between me and everybody else. How to love you when all it signifies is a storm of disappointments and whirlwind of choices When you're heading north and I am south. But on another book, it says "follow the wind" So I did Even if you're nowhere to be found, I can still feel you. Dreams will become realities and I am ready to cross the River Styx just to find you.

CHASING THE DUSK The echo speaks The horizon runs to the ocean with glee The trees cry for it is goodbye Turning to night when it is dawn The tears are joyous rains That fall down to open lust The dance of bamboo creates a wondrous myth Swaying and giggling and laughing The wind chimes with a whistle of a shadow That chasing the dusk on a full moon bright

I am staring at your beautiful brown eyes Imagining that will also touch my lashes Without a doubt, in my deepest of dreams Securing the peace that's within In this uncertain time where sadness overflowing like fast pacing runner on a field, I will run with you I will breathe the air that is in with you I will surrender all that's left of me to cure your heart Just promise me... To be the man who is willing to stare back at me Even if it means you'll never get to the finish line.