Skip to main content

Sa Isang Iglap : Pag-amin (PART 1)

Hindi ko namalayan na iniisip na pala kita. Akala ko naaalala ko lang 'yung mga bagay na nangyari sakin sa isang buong araw. Akala ko normal lamang na maglaro ka sa imahinasyon ko dahil bahagi ka ng labing-dalawang oras ko sa kalsada. 

Nagtataka lang ako.

'Nung una, isang tipikal na araw lamang ang pagpasok sa opisina. Isang tipikal na oras lamang ang paghikab sa jeep ng dalawang oras. Isang tipikal na minuto lamang ang pagtambay sa cafeteria nang nag-iisa. Pero ngayon parang ang mga bahaging iyon ay hindi na mauulit kasi dumating ka.

Nagtataka lang ako.

Sanay akong mag-isa. Lahat ata ng bagay ginagawa ko ng walang tulong. Kumakain sa labas ng mag-isa, nagkakape sa labas ng mag-isa, bumibili ng libro mag-isa, tumatambay sa Happy Lemon ng mag-isa. Pero ngayon tinatanong ko sa sarili ko kung pwede ba kitang yayain minsan? Tambay naman tayo. 

Nagtataka lang ako.

Bago ka dumating, isa akong pribadong tao, misteryoso sa paningin ng iba. Lahat sinasarili ko, ayoko ng may nakakaalam, ayoko ng tsismosa at tsismoso. Ayoko ng maraming tanong kasi ayoko rin ng maraming sagot.

Nagtataka lang ako.

Pero ngayon, pinipilit kong maging bukas sa buhay ko... lalo na pagdating sayo. Pinipilit ko paunti-unti kasi alam kong magugustuhan mo. May mga oras na hindi ko nagagawa 'yung mga bagay na magpapasaya sayo, nakikita ko na lang may luha ka sa mga mata. Hindi ko alam kung dahil ba sa akin. Kasi kung ganoon, nasasaktan din ako.

Nagtataka lang ako.

Isang araw, nag-usap tayo na maghihintayan papasok sa opisina, nauna kang dumating ngunit hindi kita agad nakita sa kinatatayuan mo. Hinanap kita at nang makita ko ang tindig mo, napangiti ako, lumundag 'yung puso ko, kasi iyon ang unang pagkakataon na nakaramdam ako ng hindi ordinaryong saya. Hindi ko pa maipaliwanag dati kasi alam kong napakaaga pa para sabihin na isa iyong pagmamahal.

Nagtataka lang ako.

Pangalawang araw, ako naman ang nauna sa usapan natin. Nakatindig ako kung 'san kita lagi nakikita. Hinihintay kita. Makalipas ang ilang minuto nakita kita. Nagmamadali, tumatakbo paakyat sa footbridge kasi ang akala mo nandoon ako sa kabilang kalye. Sa puntong iyon, aaminin ko na hindi talaga kita tinawag. Pinagmasdan lang kita habang hingal na tumatakbo sa taas. Hindi ko lang sinabi sayo kasi nagulat ako sa ginawa mo. Napaisip tuloy ako kung ano ba ang mayroon sa akin? Hindi naman ako maganda, at hindi din mayaman. Napaluha ako sa sandaling iyon. Hindi ko lang pinahalata sayo.

Nagtataka lang ako.

Naulit nang naulit ang mga ginagawa mo na nakaka-catch ng atensyon ko. Hindi ko ba alam. Parang nakuha mo na ako mula nung tumakbo ka pataas ng footbridge. Doon siguro ito nagsimula. 

Nagtataka lang ako 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

When The World Says It's Over

    "Maybe I'm just too numb to realize that cats will never be with rats forever." WINTER OF 2000     You are my safe haven.     Once, I dreamt of a beautiful castle just like in fairy tales guarded by hundreds of sentinel and served by thous ands of  maids and butlers. But now, I'd just dream of a home. Being a solitary creature, I enjoy every moment with myself, pleasuring the time left in my fabricated hour glass and making my own time machine for rewinding auspicious moments...      Until you came...     Every time I see you outside my porch, half-smiling with the gentle blow of the wind on your face, I realized that I am no longer a loner. That morning, you came with your enchanting militaristic posture. And I know, as you also knew that, that was the reason why my heart started beating with the rhythm th at's e xactly your own.     You h ave  entered to my so-called solitary sanctuary and changed everything. "I have to set everything aside."
3 comments
Read more

CAROUSEL'S CAROL

  ALPHABET SERIES /part 3/   Joyful tears cascaded down my cheek,     as the striking piece of memory pops like a gee.     The calendar was still ringing with mental traces,     while the history of my timeline presents. In this 6-cycle carousel, where laughter are dancing with the wind, where colts are running with a hard tail  of course hair, where old folks are turning like 7-year old kids. "  I tell you the past is a bucket of ashes." Carl Sandburg declared. " The future is purchased by the present." Samuel Johnson said. " When all else is lost, the future still remains." Christian Nestell Bovee cited. But for me, all would have treasured in the end.     Singing the lullaby of the ended days,     Pursuing to locked in the invented brains.     It maybe a child's game,     but happiness are all the same.
3 comments
Read more

PAG-IBIG SA DULO NG LAPIS

Slam poetry vol. 1 (FREE WRITING) PAG-IBIG SA DULO NG LAPIS oo oo ang sinabi mo 'nung una kitang tinanong kung mahal mo ko oo din ang bumulusok mula sa nakangiti kong labi 'nung tinanong mo kung mahal kita ngunit hindi... hindi ang iyong tugon sa tanong kong, KAYA MO BA AKONG IPAGLABAN? hindi din ang sagot ko sa tanong mo na, KAYA MO BA AKONG BITAWAN? Siguro nga pareho lang tayo... Pareho lahat sa mga sagot na nilikha natin Pero tututol ako kapag sinabi nilang magkatugma ang mga tanong natin Lahat ata hindi maari... lahat ata ay di akin. Mabuti na nga lang sa mga panahong hindi ko maintindihan kung may TAYO ba, Naiisip ko na lang ang future na TAYO na. Mali ba? Mali bang maramdaman na kahit sa maikling sandali lang ay naging bahagi ka ng buhay ko? at naging bahagi ako ng buhay mo? kahit isang malaking fuck you ang lahat. natatandaan ko pa 'non, pa-ngiti ngiti ka pa sa harap ko. nahuhuli ko 'yang mga mata mo, lumiliwanag kapag nakikita
Post a Comment
Read more