Skip to main content

PAUSE MUNA TAYO: Pelikula sa Pulitika (tunay na bakbakan 'to hindi scripted)

    " The best way to get to the top is by learning. You should first learn the basics before reaching the fame."



    Maraming artista ang pumapasok sa larangan ng pulitika. Paniniwala ng ibang artista, kahit na wala silang formal education about politics, eh, okay lang basta alam nila ang hinaing ng kanilang nasasakupan. Kung ganito ba naman ang pag-iisip, aba, lulubog talaga ang bansa natin.

    Sa isang propesyon na gusto nating pasukan, hindi naman sapat na emosyon lang at sariling adhikain ang ating paiiralin. Kailangan natin ng sapat na kaalaman lalo na sa mga propesyong ginamit ang taumbayan sa pagpapasya.
    Ang pagtakbo sa pulitika ay katulad lang din ng pagiging doctor or lawyer. Sa dalawang propesyon na 'to, nangangailangan ng matinding pag-aaral. May board at bar exams pa. Kapag hindi ka qualified, hindi ka makakaabot sa titulo na gusto mong ihain sa sarili mo. Baka kapag naging doktor ka, tapos hindi mo alam ang procedures at mga medical terms, patay!. kawawa ka at ang mga taong umaasa sa kakayahan mo. At kapag lawyer naman, and you don't know how to defend your client properly and lawfully, panigurado nasa bingit na ng bangin ang license mo!
    Tapos ang ibang nagmamagaling na tao, tumatakbo sa pulitika nang ganun-ganun na lang at sa kasamaang palad, nanalo pa! Unfair talaga 'to sa mga nag-aaral ng limang taon at higit pa! Tsk! Ang matindi pa nito, sila pa ang yumayaman sa walang kahirap-hirap na pamamaraan!


    Naku! Kung pwede lang akong magpatupad ng sarili kong batas, uunahin ko ang isyung ito!
    Batas na nagsasaad:

    (1) Bawal tumakbo sa pulitika ang hindi nakapag-aral ng buong batas na umiiral sa Pilipinas.
    (2) Bawal ang boksingero!
    (3) Bawal ang artista!
    (4) Ay exclude ko muna yung number 2 at 3. (he!he!)



    BUTI PALA DINAYA NI ARROYO 'YUNG 2004 ELECTION . HAHA

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

CAROUSEL'S CAROL

  ALPHABET SERIES /part 3/   Joyful tears cascaded down my cheek,     as the striking piece of memory pops like a gee.     The calendar was still ringing with mental traces,     while the history of my timeline presents. In this 6-cycle carousel, where laughter are dancing with the wind, where colts are running with a hard tail  of course hair, where old folks are turning like 7-year old kids. "  I tell you the past is a bucket of ashes." Carl Sandburg declared. " The future is purchased by the present." Samuel Johnson said. " When all else is lost, the future still remains." Christian Nestell Bovee cited. But for me, all would have treasured in the end.     Singing the lullaby of the ended days,     Pursuing to locked in the invented brains.     It maybe a child's game,     but happiness are all the same. ...
3 comments
Read more

When The World Says It's Over

    "Maybe I'm just too numb to realize that cats will never be with rats forever." WINTER OF 2000     You are my safe haven.     Once, I dreamt of a beautiful castle just like in fairy tales guarded by hundreds of sentinel and served by thous ands of  maids and butlers. But now, I'd just dream of a home. Being a solitary creature, I enjoy every moment with myself, pleasuring the time left in my fabricated hour glass and making my own time machine for rewinding auspicious moments...      Until you came...     Every time I see you outside my porch, half-smiling with the gentle blow of the wind on your face, I realized that I am no longer a loner. That morning, you came with your enchanting militaristic posture. And I know, as you also knew that, that was the reason why my heart started beating with the rhythm th at's e xactly your own.     You h ave  entered to my so-called solitary...
3 comments
Read more

Sa Isang Iglap : Pag-amin (PART 1)

Hindi ko namalayan na iniisip na pala kita. Akala ko naaalala ko lang 'yung mga bagay na nangyari sakin sa isang buong araw. Akala ko normal lamang na maglaro ka sa imahinasyon ko dahil bahagi ka ng labing-dalawang oras ko sa kalsada.  Nagtataka lang ako. 'Nung una, isang tipikal na araw lamang ang pagpasok sa opisina. Isang tipikal na oras lamang ang paghikab sa jeep ng dalawang oras. Isang tipikal na minuto lamang ang pagtambay sa cafeteria nang nag-iisa. Pero ngayon parang ang mga bahaging iyon ay hindi na mauulit kasi dumating ka. Nagtataka lang ako. Sanay akong mag-isa. Lahat ata ng bagay ginagawa ko ng walang tulong. Kumakain sa labas ng mag-isa, nagkakape sa labas ng mag-isa, bumibili ng libro mag-isa, tumatambay sa Happy Lemon ng mag-isa. Pero ngayon tinatanong ko sa sarili ko kung pwede ba kitang yayain minsan? Tambay naman tayo.  Nagtataka lang ako. Bago ka dumating, isa akong pribadong tao, misteryoso sa paningin ng iba. Lahat sinasarili ko,...
Post a Comment
Read more