Kudos Penos

    "Maybe I'm just too numb to realize that cats will never be with rats forever." WINTER OF 2000     You are my safe haven.     Once, I dreamt of a beautiful castle just like in fairy tales guarded by hundreds of sentinel and served by thous ands of  maids and butlers. But now, I'd just dream of a home. Being a solitary creature, I enjoy every moment with myself, pleasuring the time left in my fabricated hour glass and making my own time machine for rewinding auspicious moments...      Until you came...     Every time I see you outside my porch, half-smiling with the gentle blow of the wind on your face, I realized that I am no longer a loner. That morning, you came with your enchanting militaristic posture. And I know, as you also knew that, that was the reason why my heart started beating with the rhythm th at's e xactly your own.     You h ave  entered to my so-called solitary sanctuary and changed everything. "I have to set everything aside."

    "Sana nalaman ko na dati pa, para inakay kita sa mga sandaling nadadapa ka sa batuhan."     Tirik na tirik ang araw. Nakakapaso. Heto ako humihingal habang tumatakbo papunta sa papaalis na tren. Huli na naman ako. Agad akong nagbayad ng pamasahe sa matandang babaeng nakakunot ang noo. Siguro kagaya ko, galit din siya sa nakakapasong araw. Napatingin ako sa nakasabit na orasan malapit sa kinatatayuan ng isang guwardiya. Ala-una na ng hapon. Humakbang ng mabilis ang aking mga paa. Nararamdaman ng sapatos ko ang sakit ng sampal ng umaapoy na semento. Agad akong sumingit sa alon ng mga tao. Sa pagkakataong ito, hindi ako pwedeng sumalungat sapagkat iisa lang ang hangarin namin. Iisa lang ang patutunguhan. Nang mapadpad ako sa pusod ng mga galit na tao, dito ko napansin ang masakit na reyalidad. Pinaniniwalaan pa rin pala ng iilan ang mga katagang, "Padaanin niyo ako! buntis ako!" habang nakangiti siya dahil may naloko siyang tao. Eto pa, "Aray! tinamaan

Dumilat ako. Nagbabakasakaling may nagbago. Tinikom ang bibig at nilibot ang mga mata, ngunit dumugo ang puso sa nakita. Lumisan ang dagat sa matang nanlulumo. Naging bato nang kumunot ang noo. Bingi ba sila upang hindi marinig, hiyaw ng nagbabagang hangarin. Puno ang bibig ng matatamis na salita, habang ngiting asong naliligiran ng pera. Nakabarong sa gitna ng kadungisan. Utak at budhi ang naglilinis-linisan. Dungis sa lipunan, Salot na pangako ang lulan. Platapormang hilaw ang handog kay Juan Dela Cruz.  Ngunit tayo pa rin ang nagpapasan ng krus.

Kudos Penos: SUNSET IN DAWN : A tragic teardrop from agonizing heart, bleeds with blood in hand. I wake not to see the sun rise. Greet me good night for my breakfast ...

A tragic teardrop from agonizing heart, bleeds with blood in hand. I wake not to see the sun rise. Greet me good night for my breakfast Didn't heard a sob inside the deathlike silence, picking heart's lost fragments. Inside the mute deep grief, lies a secret of scorching sunset. I bowed with yelling disbelieve, found out my love's dramatic part. You move on leaving me your sunset, and CURSE YOU FROM BREAKING MY DAWN.

This is my first time to write a blog. Thanks to my Ate for offering me her time to create this.